insan dediðin; beyaz bir sayfa deðildir…kirlenir bazen... ormaný yakan kibrit çöpü misali bir hayat baþka bir hayatta erir bazen de... umut ektirip güneþ doðuran... bulut memelerinden süt saðýp, bebek doyuran kadýnlar misali bir hayat baþka bir hayata can verir...bir düþün…!
bir düþün...! kim öðretti çiçeklere mevsimleri kim astý gök kubbeye... ateþini gözümüzden alýp...avucumuzdan kayýp giden yýldýzlarý uçurtmaya nefes...yapraklara ses verip yanýk yanýk ney üfleyen rüzgârý . neden her yaðmur sonrasý gülümseyen bir umut düþer topraða kimileri sonbahara mahkumken kimileri solmayan yeþil yapraða...bir düþün
bir düþün...! sýrrýnda unuttuðumuz suretimizi bizden çalýp bütün sýrlarýmýzý açýklayan aynayý durup dinlenmeden güneþe tavaf eden Dünya’yý
bir düþün...! yokluðumuzda boþluðumuzu dolduran hayalleri izmariti bile olmayan... gölgesi dünyadan silinip gitmiþ darasý boþ ömürleri . düþümüzden yataðýmýza düþmüþ...aklýmýzda kalan külleri iyileri, kötüleri sýrat bir yana...hayatýmýzdaki köprüleri...bir düþün...!
/nasýl olur da... denizler...pamuk helva olup havada uçabilir söyler misin... -hangi çilingir bir yüreðin kapýsýný açabilir- . ne arar aþk anne gönül dergahýnda madem “tuvale sýðmaz aþklar” neden...-ilk tadýnda kalmaz hiç bir sevda- hayat bazýlarýný salýncakta sallar... bazýlarýný daraðacýnda . göðün mavisi dururken...niçin beyaz kar gerçeðin iðnesi acý, umutlar puslu, -tüm sancýlar bir beden arar-/
bir düþün...! -neden karanlýða hiç güneþ doðmaz aydýnlýk kurþun geçirmez- -zaman hiç dinlenmez- -iki sonsuzluk akla sýðmaz- -sabýr aðacý hemen meyve vermez-...bir düþün...!
bir düþün... sessizlik hangi þarkýyý fýsýldar yanarken gözyaþý döken mum kimin yasýný tutar . neden senin bir iken...hayatýn binbir yüzü var yeniler eski dün olur yarýnlar pür telâþ terk eder bizi gençlik güzellik avcýdan kaçan gazel gibi yaþam ölüme koþar
bir düþün...sansürleyip gün iþýðýna çýkaramadýðýmýz... içimizdeki düþünce mezarlýðýný boz bulanýk benliðimizin... ne kadarýnýn iþgal ne kadarýnýn bize kaldýðýný
üþümeyi düþündüðün kadar düþünmeyi... ve hatta düþünmemeyi de bir düþün...! .. fiziksel mi düþünsel mi hayatýn hangi yüzünde senin yüzün ... .. . /...düþünmek: yaþamýn pasýný silmektir.../
2000
*tahsin özmen,bez bebekler de üþür,çatým ajans&baský yay,ank,2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.