iblisler inmiþ ayaklarýma cehennemin kapýsý kaldýrýlmýþ,kýrýlmýþ dirilmeye zaman yok herkes kendi benzeriyle gömülü lahitler ýslak ve yakýcý heybetli aðaçlarýn topraðý çalýnmýþ tatlý gün ýþýðý boyanmýþ bir partizan koþmakta yola gözleri bozuk olanlar gibi aleyhinde söylenen sözler aklýnda bir masumun kanýna bulaþmýþ nehrin sýð yerlerinde garip ötüþler çýnlamakta yapraklar yeþil deðil siyahtý dallar eðri büðrü,meyveler zehirli uzaklarda birkaç vahþi hayvan geniþ kanatlý,pençeli ayaklý lime lime koparýldýlar sonra acýyan uzuvlarýný alýp götürdüler evim kendime dar aðacý yapýlmýþ kýyýlar yol görevini üstleniyor buruk üvez aðaçlarýnýn arasýnda talihin arzularýna boyun eðmeye hazýr bir kazýk gibi tepesi aþaðý yere gömülü parça parça doðmaktan cevap vereceklerini bilmeyen kimseler gibi þaþýrmýþ
dünyayý inim inim inletiyor soysuzlaþmanýn, bozukluðun kökü sýký sýký tutmaya devam etti ve sonra yavaþça yere düþtü kahinler ses çýkarmadýlar,papazlar sustu en alçak noktasýnda. ne söylenirse söylensin duymaz. azap çeken günahkar binlerce kez yýkanýr kirli bedenlerde sýký sýký tutarak uzun bacaklardan titrediklerini gördüm. ellerim kötürüm / çalýnmýþ bir hafýzaydý köprüler yerlerinden fýrlamýþ sezdirmeden uzaklaþtým, kayboldum kendi cehennemime gömüldüm parça parça haykýrarak ateþlere sarýldým, öldüm yersiz-yurtsuz ve kovulmuþ tükenen köpükten farksýz beþ asýr,saatsiz güneþ üstüme kapandý Ay ayaðýmýn altýna gelmiþ ucu demirli oklar deldi yüreðimi Tanrý’larýn uzattýðý yollar.... birinin baþý ötekine þapkalýk ediyordu korkunç bir rüya geleceði örten perdeyi yýrttý kimsenin bilmesine imkan olmayan olaylarý ne bir damla göz yaþý dökebildim ne de uygun bir cevap bulabildim toprak çoktan yarýlmýþtý bana: içine sýðýnmak kalmýþtý kendi naaþýmýn baþýnda cinayetlerimin en büyüðünü iþlemek üzereydim Ýblis elini uzattý:
Ahmet SINAR 10 Haziran 2002 Sosyal Medyada Paylaşın:
halikarya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.