uzaktan yakýndan imasýz kötüye çýkarýlmýþ adý kendisiyle yaþýt veya kendisinden yaþlý gölgelenip eksilmeden, daha derin öteki,ölümlü aþklardan baþka küçük bir kývýlcým,koskoca bir ateþ mistik,platonik dizginsiz günler kutsanmýþ hüzün ve acý,ihtiyar kurt imparatorluk tahtlarý,kurnaz papa yolun yarýsýnda yolcu seneler sonra bir kere daha asi mahkum edildi 3. idama sürgünler büyük bir ümitsizlikle daðýlýr kötümser biraz da maðrur dümensiz tekneden farksýz hor gözle bakmakla kalmadýlar ne geçmiþ kaldý ne gelecek çiçeði solmuþ adaletin Tanrýsal arzu buyurmakta -- ben gidersem kim kalacak? kendi kendini cezaya, ateþ þehrine en derin yerinde buzlara gömülü düþ ve masal ülkesi
günahlar ormanýndan kurtulmak için çýrpýnýr geceden sonra gün doðar,ümitle kötüler ýþýktan kaçar insan kötülük yoluna farkýna varmadan girer akýl denilen nimeti kaybetmiþ insan cehennemden sonra yaratýlmýþtýr ödüle layýk cezaya müstehak dünyada hiçbir aný kalmamýþtýr varlýklardan alev gözlü zebaniden Adem’in kötü oðullarý korkularý arzuya çevrilir merhamet suç hatta günahtýr
eþine az rastlanýr övgü nutuklarý akla sýðmaz deha despotizme karþý kinini döker ateþli ihtilaller baþ ucunda ýþýk saçarak döker yüreðini kesin ve veciz bir mantýkla içinde özgürlük sevdalarý acý tenkitler,keskin hicivler zaferin parlaklýðýný soldurmuþ cinayet ötekine býrakýlýr kendi ölümüyle –boþ bir ümide- bir tablo taslaðý
duyumlar haz ve acý ile sunsun mavilikler ertesinde yanýlsamalar,simsiyah hükümler zekanýn akýl almaz devinimleri hayvan soylarý topluluklarýn karakter oyuncularý insan soyunun malý, deha sahibi yanýlmayý hiç kabullenmez inanmak için yaratýlmýþ hakkýndan sessiz vazgeçer,atýndan imtiyaz tanýr
günden güne artan elem hoppalýk ile züppelik arasýndaki alýþkanlýkla söðen söðene Ýblis’e incelilði seven hüzünbaz sesler gayet titrek,dalgýn
küçük parçacýklar aþk denen tutku fýrtýnasý oyuncak olunmuþ hazan yapraðý,savrulmuþ;baygýn günahlarý tayinle görevli þeytan kasýrgalar hakimi arzuyu akýldan üstün tutan þehvet kendi yüz karasýný örtmek için aþýk olmakla günaha girmiþ þüphesiz ve ayrýklarýndan kýzýla çalan karanlýklar içinde kana boyanmýþ;nazik,merhametli insan asil kalpleri çabuk fetheden pürüzsüz duygularýn esiri ruhlar rüzgarla savrulmakta – sýzý acýlý akýbete sürükleyen ne büyük arzulardý istiðfar etmeden sefalet içinde mesut anlar
yalnýzdýk. konuþamýyorduk hiçbir þeyden göz göze geldik. rengimiz uçtu o nokta yendi bizi , ürperdik dudaklarý; dudaklarýmýn üzerine mühürlendi týrnaklarýyla günahlarýný yüzmekte kulaklarý saðýr etmekte ulumalar aþk: köþelerde usulca can çekiþmekte dört duvar çýðlýk kabul ve ret manifestolarý Tanrý’ya tapar gibi tapýnmýþ insaný andýran boþ kalýplar neredeyse ölecektim en kara ruhlarýn arasýnda söylenecek sözüm verecek cevabým kalmadý cehennem büyüdü gözlerimde yüzümün çizgileri silinmiþ,dökülmüþ duvarlardan Sosyal Medyada Paylaşın:
halikarya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.