içimde kýlcal damarlarým mý çatlýyor ne? dolu dizgin giden ruhum iplerini mi kopardý? kalkýp kalkýp yazýyorum gecelere. bir duygu fýrtýnasý bir boþluðun boþalmasý, biliyorum an meselesi. patlama! patlama geldi iþte!
belkýs’ýn suyundan istiyorum tavus kuþunun kuyruðundaki gözlere. önce temizleyecek yaralarý hatta nasýrlaþtýracak. o zemzemi süreceðim süreceðim… sonra da içeceðim tüm insanlýk adýna.
güz patlamasýydý susmanýn bitiminde bastýrmýþ zamanýn eli bir kere tepemden yerin dibine. gözünü açtýrmamýþtý korku yumaðýnýn mor sarmallarý sayýkladý: “aþk mý kaç!” patlama! patlama geldi iþte!
Nuray KARAMAN 16.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Karaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.