Ýçtim zaman zehrini yudum yudum,
Acý acý yaladý ruhumu,
Sinsi sinsi uyuttu…
Neymiþ panzehiri bulunamadý,
Kimisi mutluluk dedi, kimisi ölüm…
Kim çekmemiþki acýsýný zaman denen zulmün,
Aklý evvel olana hayat bayram, düðün…
Ne gelir ki elden yaþamaktan baþka
Bu sefil hayata tat katalým aþkla…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.