-seni daha çok sevebilmek için gidiyorum, sevgilim-
dilimde bir bahar/kýrmýzý ve sevgilimin dudaðý kan
eksik sevilmiþ her þey gibi sus’larý çoðalýyorken kalbimin ve yaþamak, ve tek bir nefes daha masum deðilken ölümden /üstelik zaman kahýr,zaman acý/ ben yüzünün aktýðý kentlerde kanatsýz bir kuþ cesediyken vuslata dokunur ellerimiz yine de....
çünkü düþ hüznü kýnalý bir gelin bekaretinden daha kimsesiz deðildir... elbette kavuþur bu sessizliðimiz baþka bir öyküde...
iþte göðsümün kafesini zorlayan yalan bir "hoþçakal".... iþte ellerim.... her þey hazýr bu sahneyi ayrýlýktan sayacak.
tutanaklara veda þiiri diye geçsin bu yazdýklarým çünkü sevgilimin dudaðý kan benim dilimde eski bir gri kimliksiz ayrýlýklar anlatan.. f.g.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hevira Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.