YOLCULUK SESLERİ

-Oysa þiirini yazacaktýk ilhamýn
kuþlarýndan izin alýp seninle
tüyü bitmemiþ zamanýn…-


eski fotoðraflarýmýzdý
yeni albümlerde eksiði bol
kýrýlmýþ bir törpü gibi
benliðimizi hadým eden
annelerin diyarý
ve virane bir kasým sabahý
göze vuruldu perçin
sözlerimiz aðladý!

kanatlarýna siyah tüller takmýþ
ölümün öteki adý
geldi bir boþluðun rehavetinde
seslendi sûru üflercesine kulaðýna
baþý kýblesinde iken dünyanýn
ruh kýzýl ve mor uyurken sedasýz
duymadý kardeþlerden en küçüðü

takvimden düþen en kuru yaprak
söyle kaç kez baðýracaksýn her yýl
annelerin de ölümsüz olmadýðýný?

hadi uyan, aklýma destek çýk
ey, sessizliðinde süründüðümüz annem
gözünün ceylan yakarýþýna
usul buseler kondurduk
giydin de ak kanatlý o ince kumaþý
misk kokusuydu yüzünde gülistan
gülmesi umay evlatlardýk
zifir bir yolculuðun ahþap zembiline
girmeden önce yüzün…

þiirlerimi attým çöplüðüne
ilhamýný kýskandýðým mevsimin
ölülerim yosun tutan zambaklarda
dirilmeli bir kez de olsa
gelinliðini selamlamak için!

þimdi zemheri kalmýþ cemreler
ve serçe yürekli masum anneler
düþüyor hazalýna mutsuzluðumun

ne yazýk ki renkli bir doðumun tadý
taþýnmýyor yüzyýllar boyu

hayattýr sicim
kopacaðý an bile belirsiz
beden saðýr ve dilsiz
ruh öksüz ve yetim
can, saðlamasý yapýlmýþ
basit bir iþlemdir ölünce…


Nevzat KONÞER


Sosyal Medyada Paylaşın: