AY BATINCA

‘Lâl düþmüþ kelimeler
ekledik çocuklara…’

Adý Hi/lâl/di kýzýn
yüzü sam yelinden nefes
elinde akit iþi yüzük
bileðinde mercan kolye
ve içinde gamlý bir heves
taþýnýyor taþýnmazýna devren
satýlýk umut çýkmazlarýnýn
kulaðýnda baba mirasý
ve ana dokunmasý bir sesle…

renkler de sulanýr diyor
fýrçalardýr nadasa býrakýlmýþ
boþ resimlere can veren hortum…
çizilmiþ bir tahta at
ve yedi kat gök merdiveni
kýnalý yapýncak ellerine süs
kýrmýzý vagonlu oyun treni…

uykularýn kýrýk dönemecinde
lamba cinlerine söz düþünce
gece mavi bir oyun ülkesi
olup kaðýt gemilere yolcu
þeytan uçurtmalarýný baðlýyor
düþündeki perilere…

yitik umutlarýnýn baðýndan
üzüm taneleri yedirdi lâl çocuðu
kucaðýndaki bebeðe
öksüz bir makasa gönül verip
aný izli desenli kumaþtan
iðreti bir elbise dikti üzerine…

yine de paha biçilmez yüreðine
gökten düþen üç elmanýn tadýnda
nar ekþili sevdalar oturdu
en baðdaþýnda yarýnlarýn

dev aynalarýna bakýp bakýp
kendilerine sim sunaklarý
ve çirkef yaþam tuzaklarý
hazýrlayanlara sustu
gerçek aynalarýn yüzünde
kendini görebilmek için…

yüzü sam yeline yolcu
saçýnda bozkýr yanýðý lüleler
kalbi uður böceði
ay kýrýntýsýnda güç bulup
kýrbaçlýyor geceyi

büyüdüðüne yanýyor lâl kýz
çocukluk uykuya dalýyor
lâl Hi(lâl)de kalýyor
ay batýnca…


(Lâl düþtü,yâr sustu,hilâl küstü þimdi
þiirin perisi öldü acýlarým yaþarken…)



Nevzat KONÞER








Sosyal Medyada Paylaşın: