Bi bilsem,
Bi güvenebilsem,
Bu muammanýn ortasýndaki ben miyim?
O zaman uçsuz bucaksýz aydýnlýðým,
Karaltýlarla þekillenir…
Bilirim ki kuytularýmda sen varsýn.
Bilirim ki, ne kadar üþütse de yaðmurun
Vazgeçmem gezinmekten,
Ne de olsa alýþmýþým fýrtýnanda
Asude asude dolaþmaya…
Gecelerini bekler gündüzlerim
Kýzýl saçlarým daðýlmak ister…
Bi bilsen ne kadar yorucu,
Hep aydýnlýk, hep gündüz…
Senin korkularýný yaþamak isterim,
Ama seninle…
Sýcak bir örtü olur korkularýn üzerime,
Sensizliðin korkusu ne soðuk bilemezsin…
Uykularým uykularýna býrak çare olsun,
Korkularým korkularýnla abad olsun…
“Aydýnlýk” diyorsun; bende bir yangýndan ibaret
Her yer aydýnlanýrken, yakýp kavurur beni bu hasret…
Sýkýldým, yoruldum kalabalýklardan,
Gözlerin benim için bir lütuf, bir ikram…
Yanlýþ þehirlere de gitmek isterim,
Elimi sýký tut yeter ki, en güvenilir yerdeyim…
Ne ölmeyi, ne de korkunun zerresini bilirim…
Acýlarýný dindirir, olmadý acýlarýný severim…
Sevincim kovalar sevinçlerini,
Yakalayamasa da
Ellerin bana uzansýn yeter böylesi…
Aþkým…
Gülüþlerimdeki taze baharlarý özlemeyecek misin?
“Tatlý bir müzik gibisin” derdin ya hep,
Beni dinlemekten vaz mý geçeceksin?
Aþkým…
Anlaþýlmazlýðýmda bulurdun kendini hep,
Þimdi bensiz nereye gideceksin…
Aþkým, ölemem ben…
Kalbimde kalbini taþýrken, ölemem…
Git deme bana,
Gitmek ölüm…
Kendimi deðil seni düþünürüm…
Ama öldür bizi dersen
Kalbini yerine koyar, usul usul yürürüm.
Bir kalbini verirken,
Bir de giderken,
En çok ben ölürüm…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.