KIRIK BASAMAK

‘Giden vapurlarýný saydýðýmda zamanýn
Bana aþiyan kokularý kalýyordu semânýn…’


Sus! Zamandýr suskun denizin adý
Gönül mavi ruhlu bir kuþ kanadý
Ne eski yalnýzlýktýr yeni mavzer
Ne sýrça köþklerdir göðsüme benzer!

Dün deðilse bugün müdür yaþamak
Talan olmuþ ömre kýrýk basamak
Yangýn mý salgýn mý dargýn mý yürek
Fecre toprak atan o kinli kürek

Sardý gecenin sisi sus pus olarak
Yüzüme kara figân gibi dolarak
Seslerdi gece sarnýcýndan elenen
Üstüme yýrtýk döþek diye belenen

Þuur, kapýsý manevi bir tabya
Yitilen bir aklýn sonu bitap ya
Orada baþlar þükür ile hayat
Ruha nimet hûzmesi maneviyat

Sûreti semâda görülen sevi
umut yeþili nüktelerin evi
emsali bulunmaz bir aþktý yüzün
yine de elzem oluyordu hüzün

gönüldür sohbeti hoþ, yüzü þimâl
zevkine varmamaya yok ihtimâl
sen fesleðen kokan aþkýn kadýný
bir bayrak gibi dilime diktim adýný!

Sus! Çýðlýðýný dinle deniz coþuyor
Yýllar kýsrak ayaklarýnda koþuyor
Dur, örtüsü altýnda geniþ semânýn
Tohumlarýný biçmek vaktidir vedânýn!

Nevzat KONÞER


Sosyal Medyada Paylaşın: