aşkın penceresi

‘Küllerinden doðan bir yitikliðin
penceresinden seslendim hayata…’

Duy beni
sesim kulaðýnda döþek
keçi toynaðý aklýnýn mavzerlerinde
büyüyen gül pembeli yüzüm
hayat firari bahçelerin sazlýðý
ben çeltik kokularýna ilerliyorum
umutlarýn mavi skalasýnda
ve þarkýlarýn resimlendiði yerde
nakkaþý oluyorum elem çiçeklerinin

tasvirsiz aþkýmý alýp koynuna
ne olur kervanýna katýlma þeytanýn

sevmek en asil duygusudur
durduðumuz yerde bile büyüyen
metrekareye düþen acý ne ise
o kadar aþk oluyor aþk diye bilinen!

yalnýzca duy beni
sesim düþüyor aþkýn penceresinden…

Nevzat KONÞER


Sosyal Medyada Paylaşın: