ELİF ELİF BÜYÜYEN HİCRAN...
(Anlatýlamayan hicran dolu sevdalara... )
Dört Elif miktarý daha uzattým yüreðimi
Acýnýn atlasýnda gezdirdim diyar diyar
Mýsralarým da artýk ulaþtýramýyor sesimi
Varlýðým istiyor seninle sonsuz bir bahar
Biliyorum sonbahar geçti,mevsim zemheri
Kýrlangýçlar gittiði yerden bir gün döner mi
Sevdalar uzaklarý yakýn edermiþ derler
Gün olur da vuslat ayrýlýðý yener mi
Ruhumdaki boþluðu þimdi nasýl doldurayým
Sensizliðin ýzdýrabýný bir türlü atamadým
Etle kemik birbirinden ayrý düþer mi
Sana hicranýn efkarýný henüz anlatamadým
Þimdi mümkünse al yüreðini karþýna
Sor da anlatsýn usulca, çaresizliðini sana
Suskun suskun durduðuna bakma öyle
Bunun adý, fýrtýna öncesi sessizlik,anlasana
Hicran aðýt oldu,türkü oldu dudaklarda
En güzel þiirlerin bitmeyen ilhamý oldu
Nice sevenleri yaktý ateþinde birer birer
Bu uðurda gül de soldu, Mecnun da soldu
Ey benim narin, ey hüzünlü kýrlangýcým
Nasýl anlasýn ki bunu ruhunda yaþamayan
Üstüne ne kadar söz söylense de fayda yok
Anlatýlamayan bir sýzýdýr bedende ’hicran’
1 Þubat 2009 ,Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.