Her þehir kaderini yaþar!
Ýstanbul!
yedi tepe baþým
denizim
aþým
ruhuna aktý sonbahar saçlarým...
...
bir dansýn öykünmesiyse
yýllarýn devþirmesi
uykusu sak ve ak
ýslak sokak kaldýrýmýnda yürür kurulu saatler
biraz olsun içine bak
adým adým yaklaþýr umut
sessiz sedasýz gider düþler
iþte tam o zaman!
pencerelerin gölgesine saklanýr martýlar
yalnýzlýðý çaðýrýr çatýlara
çýðlýk çýðlýða
acýnýn beyaz tüyleri
kanatlardan düþer usulca...
baþlasýn vals!
ince belinden tutunca özlem sýkýca
kabarýk eteklerine yýllarý toplar
ellerini tutar hasret týnýlarý
ayaklarý yalpalar dizelerin
tarlatanýn çarkýna takýlýr üzgü
i mgeli göðsüne asýlý broþta iðneli iz
solmuþtur güneþte kalan giz elbiseleri
eski sevgilidir gözlerinde yaþ
dehlizlerine akar yaðmurlu yüreði
eksik ve solgun müzik sesinde
kendisinin nakaratýdýr aþk
þarkýsýný yazar durmadan
aðýr ve aksak...
Ýstanbul, yaðmurlarýný bana býrak
bulutlarla ne zamandýr dostuz
dans henüz bitmedi
hala susuzuz...