Kýrmýzýdan çalan bir ateþtir aydýnlýðýn!
Öyle sinsi sýzar yüreðimden odama,
Gözlerimi açtýrýr...
Maviyi çalar berraklýðýn,
Yeryüzünde baþka mavi býrakmaksýzýn.
Bütün renkleri toplarsýn benden.
Alýr götürürsün kendi diyarýna.
Hâlbuki zaten sendeydi her zaman onlar.
Ne istedin renklerimden?
Siyah dostum oldu...
Beyazlar üzerine yazýlan þiirlerim oldu.
Seni göremediðimde gördüðüm,
Her zaman üstümde, gözlerimde dolaþan,
Beni ben yapan oldu.
Kýskandý beni hep diðer renklerden,
O da senin gibi istedi demek ki.
Tanýmak mý gerekirdi? Dokunmak mý?
Gözlerine bütün güzel sýfatlar sende dercesine bakmak mý lazýmdý?
Ruhunu avuçlarýmda tuttuðum kalemimle hissettim...
Senin gözlerini gözlerime koydum.
Senin gözlerinle bakýyorum artýk.
Sana, seninle bakýyorum artýk.
Yok saydý kalbim beni! Cismimi.
Ellerim sanki senin ellerin
Dudaklarým sanki benim deðil.
Neden susuyorum bazen biliyor musun?
Bir hissiyat geliyor:
Sanki üst dudaðým ben, alttaki sen,
Konuþmuyorum, aðzýmý açmýyorum, ayýrmýyorum bizi.
Anlýk deðdiðin ellerim sýký sýký kapalý þimdi,
Sanki avuçlarým sen, parmak uçlarým ben.
Beni sana sarýyorum.
Bir zamanlar her gün gördüðüm yüzünü göremez hale gelince;
Açmýyorum gözlerimi,
Sanki alt kirpiklerim ben, üstteki sen,
Seni bana getiriyorum.
Sen gelmezsen artýk buraya, göstermezsen kendini bana;
Seni ben getiriyorum.
Seni bana getiriyorum.
Kendimi bölgelere ayýrýyorum;
Sen ve ben.
Hep bütünüz, hep birlikteyiz.
Ayrý bölgeleriz ama bölünmeyiz...!
Gözdenur ECELLÝZZ
“Joubert)Moi Non Plus” Serisinden
3-Ocak-2008
16
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.