KİMSESİZ ÖLÜM

Bir istasyon sonra…

Kalabalýk yalnýzlýðýmý býrakacaðým
güneþin avuçlarýna
bulutlara süreceðim yüzümü
içimden bir parça kopunca hafifleyeceðim

Bir istasyon sonra…

Düþlerimi býrakacaðým avuçlarýna
gülümsemelerimi...
iki gözü ayrý tek bedende
van kedisi gibi

Bir istasyon sonra…

Ellerimi býrakýyorum ellerinde
düþüncelerimi,þiirlerimi,yüreðimi
mor menekþelerimi býrakýyorum sana
birde yaþanmamýþlýklarýmý
onlara iyi bak emi

Bir istasyon sonra…

Çok güçsüzüm
beni sarýp sarmalayacak güçlü kollarýyla
dudaklarýmdan öpecek son defa
tek baþýna yaþadýðým
kimsesiz bir ölüm

Bir istasyon sonra…

Oyun bitiyor
perdeler kapanýyor
ölümün soðuk sessizliði
bak tenimi okþuyor

Gelirsen eðer?
baþýn dara düþtüðünde
anneni özlediðinde
gözlerini kapat ve hisset
ben buradayým yavrum

BÝR ÝSTASYON YAKININDA

BERF

Sosyal Medyada Paylaşın: