Hep deniz kenarý, ay ýþýðý deðildir ya güzel olan !
Hayatýn beklentilerine verdiði cevaba göre deðiþir...
Deðiþir beðenilerin, hislerin, hayallerin...
Bir zamanlar coþkulu bir derenin akýþýndan keyif alýrsýn,
Baþka bir zaman, bir yapraðýn bile hareketine dayanamazsýn...
Her þey dursun, zaman dursun, hayat dursun istersin...
Seni korkutan uçurumlar artýk nefes aldýðýn tek yer olur.
Hiç korkmazsýn, seversin o yüksekliði,
Býrakmak istersin kendini, seni kucaklayacaðýný düþünerek...
Ve sonra, ve sonra korkarsýn bu duygudan...
Uçurumlarý sana sevdiren þeyler
Avuçlarýnýn içinden kayýp gitmiþlerdi çünkü.
Ve þimdi yine, avucunun içindeyken uçurum
Korkarsýn ona dokunmaya,
Kaybetmemek için, avucundan kayýp gitmesin diye,
Kenarýnda beklersin uçurumun...
Ta ki, tek gerçek dostun olduðunu anlayana kadar...
Sonra býrakýrsýn kendini uçurumun kollarýna
Elinden tutacak bir dostun kalmamýþsa…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.