GECİKMİŞ OLMANIN TELAŞI...

gecikmiþ olmanýn telaþýyla
kapý eþiðinden göz kýrpan hayat gibi
keþke
kýyýsýndan da, köþesinden de
geçmiþe dönmenin bir yolu olsa

ben
en güzel seninle üþümeliyim
taþlarý suyun üstünde sektirmeliyim
akvaryumdaki minik bir süsü balýðýný sevmeliyim
kuþlarý kýskanmalýyým
dört mevsimi de görmeliyim
mavi bir yengece taþ atmalýyým
bir sokak köpeðinin yanýndan geçerken
korkunç gözleriyle ýsýrýlma korkusu da yaþamalýyým

ve gözlerimin açýk gitmemesi için
en güzel
seni seviyorum’u sana diyebilmeliyim
yaðmurda dolaþýrken
aðlarken
gülerken
iki kiþilik otobüs bileti alýrken
iki çay
iki simit yerken
bir çatal, bir kaþýk gibi ýslanýrken

ellerimi iki yana açýp
en güzel sana sarýlmalýyým ki
hiçbir cümle seni anlatmamalý bana
en güzel seviþmelerimi seninle yapmalýyým
baðýrýrken
dalgalara
uçurumlara
yýldýzlara
tüylerim diken diken olmalý
en güzel yürümelerimi
el ele tutuþmalarýmý

hüzün; sadece bir neden olmalý, sarýlmalarda
bir deniz kýyýsý yamacýnda da
iklimler sertleþirken
sýra dað gizlenmelerimde de
küt küt atmalý sokaklarda yüreðim
ödüm kopmamalý seni kaybetmekten

’en güzel kiþi yüreðini gördüðündür’
derler
demekki gözümden bir þeyler kaçýrmýþým

erimeye hasret buzdaðlarýn kalýcý hüznü
sokak giriþi,
irtibat bürosu
hedik kalabalýðý gibi

içimde
kâðýt gemicilerin olmayan zalimliðinin kabalýðý
bense
geride kalmýþ
eskimiþ ama kokmamýþ bir kalbin ýlýðý

bilirim her sevgi eksik bir sevgidir
tüfeði omuzundan kayýpta düþen
çocuk askerlerden kalma
kurumuþ eski bir nehrede çýksa
yanlýþ verilmiþ bir adresten olma

-sahi,þimdi aþklar çok mu kýsa?-

gölgeli bakýþýnla yüreðim iþgal altýnda
oysa
çocuksu çocuksu
nede aðlatýrdý beni
geçmiþe dönemememin yenilgisi
’iyiler cennete gider oðlum’derken annem

zira
ben tek bir roman okusam
içinde sen olan
bir kokun
bir bakýþýn, bir kelimenle
bölünüp
koruk ekþisi tadýnda yalnýz kalmýþ
yaralý ve yanlý bir kum tanesi
olduðumu ah bir bilsen

ama
bir ayrýlýðý yakýnlaþtýrýr mý bilmem
güzel bir avcý tarafýndan vurulmuþ
ceylan karanlýðýna
mazi masallarým düþse de
küflerimi
külümden yaratan
en çok bana benzerdi
havale ettiðim sayfalar tarafýndan
saklanan sýrrýn


oysa ben
en iyi sevmeleri biz biliriz
tarihinden gelmiþtim
benzerdik birbirimize
kelebek cesetlerine kiracýyken gönlüm
her gece uyanýrdým bu yenilgiyle
odam kan kýrmýzý
duvarlar,
üstüme gelen freni patlamýþ kamyon
yataðým,
býçaklanmýþ yaralý kaný
dýþarýda bir ay
kedi köpeðin düþürdüðü çöp teneke sesi
beri dur
zonklayan þakaðýmdaki
tik-tak
bir cesetle tartýþýrmýþým sabaha dek
düþünmek seni böyle
yenik
yapayalnýz
mecalsiz
sevgisizliðine borçlu olduðum sensizliðim
temsil edilme hakkým
yankým
’iki el arasý gençliðim’nerdesin

ne zormuþ baþýndan kaybetmek seni
eski adana garajý dilencisi de
ayakkabý boyacýsý da
uzun bir yolculuða çýkmýþ
sivilceli genç bir kýzda
yerlere tüküreni de
sevdiðine kavuþurken
þalvarýndan taþan
koca kalçalý, koca memeli
caynak’lý
nusayri þiveli- kavruk, esmer
hafifte biraz yalancý
bir falcýnýn elindeki fincanda
hep sendin çýkan

madem içinde ölüm var
madem kaçýlamýyor ölümden
hiç deðilse mutlu ölmeli insan
artýk benim anlatacak öyküm kalmadý
çünkü
aradýðým son sözü bulmuþ gibi
bozmadan büyüyü
sevdalý bir adama yakýþýr gibi
ben
arýk sevmek istiyorum...


kenan can yoldaþlar

Sosyal Medyada Paylaşın: