Rotasýný silmeli önce yüreðin
yola çýkmalý sonra duygu seli
geçmiþin iç çekiþlerine sünger çekerek
sabahlý gözleri takarak bakmalý aþka
düþleri gece giyerek uyumalý ki
yeniden bahara uyanmalýsýn gülümseyerek.
yeni fýrça darbesiyle boyamalý tuvali
renkleri ilk kez görmüþçesine sevinmeli
yürürken bulutlara basmalý umarsýzca
yaðmur teninde konukken
saçlarýndan süzülmeli arzular
ve eski gözleri bir kuytuya býrakmalý
karanlýklara da verebilmelisin düþünmeden…
ve hiç kimse sormaz sana
hangi düþlerin koynunda uyudun
hangi rüyada mutlusun
repliði yoktur hayatýn
yolculuklarda ertelenmez
yalnýzlýk þarkýsýnda nakarat olduðunu
kimseler bilmez…
masallardan çýkýp gelmez kahramanlar
onlar görmek istediklerimizdir
her roman kendinin efendisi
her öykü baþka yüzün devþirmesi
ve aþk köleliðin kelepçesi
ruhuna kilitlenen þiirlerden…
yalan öksürüktür kelimeler
boðazýnda hýrýldanýr kuþku kümesi
ve þiirler yol deðiþtirir
fotoðraflara saklanýr þehirler
tek baþýna yürüyen kazanýr
sabýr teknesi sadece sinendir
kendini boyarken hayat tuvalin.
...
Þehirler aþkýn evi deðildir, tuvalde kalan renklerde, fýrça darbesidir aþk,
kendi imzasýný atan tek delil…
Tek aðaçlý, tek oturaklý, kar bakýþlý izlerdir hayat senfonisi,
müziði sana has…