İNLEYEN NAĞMELER

Öksüz dünyanýn,yetimiyim ben,
Kendi acýlarýmý kendim üretiyorum,
Ve her defasýnda hasrete karþý yeniliyorum,
Boðuluyorum keder içinde ölümsüzlüðümle.

Suskunluk yeminleri dökülüyor dilimden,
yokluðun hisettiriyor bana yüreðim,
Yaþamýn en acýmsaýz yerinde vuruyor ayrýlýk,
Bir bir kayboluyor beni ayakta tututan tüm duygularým,

Esince yalnýzlýðýn gölgesindeki hasret rüzgarý,
Tutsak oluyorum özgürlüðümü yaþarken bu bedende,
sonra,dudaðýmdan dökülyor,beni sana esir eden her kelime,
Cümleler sýralandýkça ardarda,sonumun geldiðini hisediyorum,

Kopuyor ansýzýn bütün fýrtýnalar içimde
yokluðunu hisetiriyor bir bir yok olan hayaller,
gözlerimdeki resminle yaþýyorum hayatýn bir yerinde,
Atamadým seni içimden,ne kadar istesen de.


Sosyal Medyada Paylaşın: