AYRILIK

Hüzünlü gidiþin boynumu büktü,
Her seher selamýn tele ver gelsin.
Hicranýn acýsý içime çöktü,
Devadýr gözyaþýn, sele ver gelsin.

Cananý yad ele çeker ayrýlýk,
Dalýndan yapraðý döker ayrýlýk,
Kar, tipi içinde yakar ayrýlýk,
Ahýný dumana, küle ver gelsin.

Ne ilk ne de sonsun býrakýp giden,
Canýmý götürdün, boþaldý beden,
Yollar sona gelip dolmadan vaden,
Ya gel, yada caný, ele ver gelsin.

Görmüyor gözlerim bir baþkasýný,
Ýçin için aðlar, tutar yasýný,
Ruhumu okþayan ipek sesini,
Bülbül nidasýyla dile ver gelsin.

Öksüz kalbim sensiz bir hoþ atýyor,
Yoksun diye güneþ erken batýyor,
Kokmuyor çiçekler, solgun yatýyor,
Teninden kokunu yele ver gelsin.

Hasret yarasýna ilaç bulunmaz,
Gönüle nakþolan izler silinmez,
Nasýlsýn ? Nicesin ? Halin bilinmez,
Yazýp ahvalini pula ver gelsin.

Gün gelir de eðer biterse nazýn,
Senin de gönlüne geçmezse sözün,
Halil’i ararsa, benliðin, özün,
Bekletme, sen seni, yola ver gelsin.

HALÝL GÜRKAN



Sosyal Medyada Paylaşın: