Yokluðunun kýrbacýyla þaha kalkýyor ruhum
Delirir gibi oluyorum.
Ve sonra her yerde sen,
Her þey sen kokuyor...
Ama öyle yorgunum ki,
Elim varmýyor, sana dokunamýyorum,
Deðil koklamak, nefes alamýyorum...
Ve herþey gibi bu da geçiyor...
Kalbim fýrtýnadan sonraki deniz sakinliðinde,
Ayaða kalkýyorum...
Ben çöllerinden kurtulmuþ bir bedevi,
Sen baþkalarýna serap oluyorsun...
Ve ben deniz oluyorum
Fýrtýnalara meftun
Bekliyorum...
31.01.09 07:25
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.