Birgün... Bir rüya görür bir dev... Rüyasýnda bir kýzý !!! Masmavi gözlü güzel bir kýzý... Görürken aþýk olur !!! Uyanýverir birden dev. Bakýnýr etrafýna umutsuzca... Bakýnca yalnýzlýðýný hissetmiþtir. Günler su gibi akýp giderken uzaklara, O unutamýyor ,O güzel hülyayý... Bir devdi o... Belki bir insanýn on katýydý... Ama ... Onun da bir kalbi vardý !!! Çelikten deðil, Yumuþak ,sýcak bir yürek... O da sevebilir, O da aþýk olabilirdi... Gel görki hayat umutsuz bir kapý... Dostu bile yok bile devin... Geçip ayna karþýsýna; Bir kendisine,birde rüyasýna bakar... Aþk bu !!! Dinlemezki ýraðý,çirkini,zengini... Ateþlenir yüreði; Kor düþman bir orman gibi... Bir düþünür ve karar verir; Bu aþký aramaya !!! Arasa ne fayda ? Bulmasý imkansýz gibiydi...
Vazgeçemez bir türlü ... Yine arayýp gezerken birgün; Önüne çýkýverir bir küçük parlak taþ... Eðilpte bakmak istedi... Bakamadý... Taþ çok küçük ,o ise çok büyüktü... Ýçi yine yandý ... Duygularý yine taþtý bir volkan misali... Yürürken yorulmuþtu. Bir handa oturuverdi dev. Baþýný kaldýrýrken gördü... Bir güzel geçiyordu... Bakýnca rüyasýný hatýrladý. Evet... O aþýk olduðu dünyalar güzeli kýz idi... Kalktý bir yel gibi... Bir uçuruma atlar gibi... Ama atlamayadý.. Utandý... Utandý o büyük bedeninden...
Topladý bütün cesaretini ; Takip etmek istedi... Peþindeydi o güzelin ... Derken girdi bir köþk içine... Devi birden gördü kýz; Kortu,çýðlýk attý,kaçtý bir ceylan gibi... Dev özülmüþ, Kalbi kýrýk, Yüreði buruk ve yangýndý !!! Oturken bir gün; Nazlýsý da bir baþýnda.. Yanaþtý dev ; Yine o büyük cesaretiyle... Kýz bakýyor ve korkmuyordu bu sefer... "Ne var yabancý", "Ne istersinki ,peþimdesin ?"... Önce bakýn dev etrafýna; Korkuyordu yüreði iþte þimdi ilk defa... Tanýþmak istedi dev,bir insan tavrýyla... ...... Arkadaþtýlar arýk; Bir güzel ve bir dev... Dev anlatmalýydý içindeki ateþi.. Anlatamýyordu bir türlü... Yine birgün; Oturmuþtu dev bir aþk aðacýnýn altýna... Baðýrarak söylüyordu,haykýrýyordu daðlara... Ýçindeki her þeyi akýtýyordu havaya... Oradan geçerken kýz; Duymuþtu bütün her þeyi... Bir insan güzeli ve bir dev.... Nasýl olabilirdi ki?
Buna kimler neler derdi belki.... Dev artýk söyledi bütün ateþini haykýrarak.... Ve o bir dev idi... Kim evet diye bir cevap verebilirdi ki? Derken.... Bir þimþek çattý gözleri, Aðladý bir sonbahar yaðmuru gibi.... Bu bir insan olsa,belki bu kadar sevebilirdi... Sýzlanýyor,hýçkýrýyor... Aðlýyor !!! Yeni doðan bir bebek gibi... Kavruluyordu aþkýn ateþinden... Adeta bir çöl; Ýçinde yalnýzca bir dev... Geceye inmiþti sanki karanlýk !!! Hayat o kadar güzeldi ki... Her yerde bir cývýltý.... Aþk o kadar engindi ki, Beste yapardý ozanlar .
Devin kalbi kýrýk, Yüreðinde yaþ vardý... Yaþamak diye bir sevinç yoktu artýk içinde.... En sonun da anladý, Yaþamanýn haram olduðu ona... Attý kendini o dað gibi dev !!! Dað kadar koca ateþe....
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyaz_nur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.