ellerin ne kadar ince, ortak, ürkek ve kederliydi. istemeden avuçlarýmýn içine girdikleri çok ama çok belliydi.
bir gün bulutlar da görecektir. onlarýn da gözü, kulaðý var. eminim. yoksa o denli hayatýmda yer etmezlerdi.
bedenime bir ses abanýyor. kimin sesi olduðunu biliyorum. “… yani” diyor. yerden aldýðý bir sesi kulaðýma çiviliyor. “… yani” deki “a” harfini öyle pesten söylüyor ki. olmaz.
ben gözlerinin arkasýný merak ediyorum. orasý da bu denli yorgun mu?
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.