En Azından II
en azýndan saǧnaklar halinde
yaǧýyorum gökyüzünden,
bulutlarla beraber
saǧlýksýz yaþam kýrýntýlarýndan
nasibimi alýyorum…
yoksulluǧa inat bir adým daha
bulutlarý yoldaþ edinerek kendime,
yaþam denen servetle otlanýyorum
bazen gülüp hüzüne inat
bir kaç adým sonra da aǧlýyorum,
þimdi belki sen bir yaban eldesin
benim ellerim yerine baþka ellerdesin
sinen kokularým yok olmuþtur gecelerinden,
ama ben en azýndan seni düþünüyorum,
þu Heidelberg’in en lüks caddelerinde
hacmimin kapladýǧý yer kadar
hükmeden imparatorluǧumla…
ama en azýndan hava kuru ayaz soǧuǧuyla
boǧmuyor beni
benim sevda korkumu da yaþamýyor
Nekar Nehiri; daha bir kabarýk
ve bir o kadar da hüzünlü,
ama en azýndan benim kadar güler yüzlü
ölüme inat hep ayný tempo da akan
yönünü deǧiþtirmeden
dönek olmayan insanlar gibi,
en azýndan
hüzüne inat hayatla beraber
oda sevdayý yazýyor þimdi…
Hasan Hüseyin Arslan, Heidelberg, 15/16.01.2009, gece 02:48‘de
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.