En Azından I
en azýndan hala yaþýyorum,
adým da atabiliyorum kimsesiz,
henüz felçte deǧilim,
koltuk deǧneklerine de gerek duymuyorum þimdilik
korkmuyorumda geleceklerden,
kadere inat, içimdeki sevdamdan
sadece seni düþünüyorum çoǧunlukla,
ölmeden önce son bir kez
benim sevdiǧim þekilde yüzünü görmek için
bir otelin locasýnda oturuyorum
bir kadeh greenfield içiyorum en pahalýsýndan,
acaibime gidiyor sürekli resmi olmak burada
çok güzel bir otel burasý, tam þehirin ortasýnda
sadece yayalar gidebiliyorlar bu caddelerden
hanýmlarýn ayakkabý sesleri geliyor,
henüz vakitte erken
sonra bir Türk hanýmla tanýþýyorum,
o da bana „oǧlum sürekli ne yazýyorsun sen,
bir kaç gündür seni takip ediyorum,
baþka iþin yok mu? Senin“ diye soruyor.
ben de cevaplýyorum, abla yap bir Türk Kahvesi diyorum;
konuþuruz arkasýndan diyerek
valizimden cezvemi ve kahve paketimi çýkardýǧýmda
affallýyor gerçekten bu abla…
en azýndan yaþýyorum bü günde saǧlýcakla
geziyorum hiç görmediǧim sokaklarda,
„keþke diyorum“ aǧlamaklý bir ifadeyle
sessiz þarkýlar mýrýldanarak uykusuz gecelerde…
yüreǧin yüreǧimin yanýnda olsaydý diye
hiç kimsenin bilmediǧi þarkýlarý söyleyerek,
hiç üþümeyen ellerim sýcacýk,
özlemlerim ve uykusuzluǧumla…
býraktýǧýmýz yerden baþlamak üzere
sana gliyorum kendi içimde,
masayý hazýrlamak için,
ama bu kez bir farklýlýkla
koyalým ortaya kalblerimizi
sana geliyorum kalan sevdalarýmý sunmaǧa,
yaþayamadýklarýmýzý yaþamak için
en azýndan bir daha hiç ayrýlmamacasýna
elimde yine bir buket çiçek arguvanlardan
uykulu gözelerini açmaǧa…
diyorum ya, ben uzaklardayým,
yaraladýn yüreǧimi,
..................................................
en azýndan ölüme bir kaç saat kala,
bitsin diyorum þimdi þu son fýkra,
ve bu arada kahveleri getiriyor bu abla
Hasan Hüseyin Arslan, Bensheim – Park Hotel, 13/14.01.2009, gece saat 00:12‘de
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.