Ey içimdeki küçük çocuk!!! Ne olur aglama sus artýk... Ben üzülmüyormuyum sanýyorsun buna. Ama ne gelir ki elden??? Ýlk defa çaresizim... Biliyorum sende çok sevdin onu Ama o ne seni anladý nede beni... Öyle oynadý bir oyuncak gibi. Evet bende oyuncaklardan nefret ediyorum artýk sen gibi... Ama güçlü olmalýyýz dimi??? Sebebini bilmedigimiz bir nedenden dolayý... Belkide hayat bizi öyle görmek istiyordur....!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yemyesil_kurbaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.