Duvar Yazıları

duvarlara yazdým
dönüp bakmadýlar.
demek ki sestenmiþ dedim.
yalnýzlýðý biraz da olsa göðe çýkardým.
hastalýk dediler.
demek ki çýrpýnmam boþaymýþ dedim.

bulutlara taþýdým çiftleri,
gözleri.

sonrasý malum.

baðýrmadým çok. þimdi 18 yaþýndayým.
bence dokuzumdan farklý deðil.
kendimi en yüksekte görüyorum.
bazen toprak kadar düz ve yerde.

sokakta yürürken
mütemadiyen
konuþuyorum insanlarla.
herkes mutlu saysýn beni diye.
yoksa itirafname serilerimi bir kiþi okur.
neden?

çokça sevdim kadýnlarý.
hiç biri sevmedi beni.
ne kadar sevmedilerse onlarý o kadar da hayal ettim.
sarýldým, tütsüledim, onlar yokken yürüdüm
onlar yokken ayrýldým onlardan
onlar yokken sevdim onlarý,
onlar varken göremedim zamaný,
dudaklarýna baktým
zaman geçti.
gitti.
yastýk gibi bir þey kaldý onlardan geriye.
hepsi hanemdedir, beni yolumdan döndüren
sonra günlerden bir gün
pire tellal iken
kimse çýkmadý karþýma. ben karþýmdakileri en içe sakladým.
sardým sarmaladým.
kesik bir iz gibi.
sensiz her gökyüzü kadar, bir ayna parçasýna sýkýþtýrdým.
baðladým.

nereye yollayacaðýmý sordular seni,
bilmiyorum, dedim.
seni kendime yollayacaðým, dedim kendimce.
ve endiþelenme
orda yine ben olmayacaðým.




Nazým’a saygýlarýmla..
Sosyal Medyada Paylaşın: