ah gülsüm
sana deðen gözler dökülsün
ay gizemini yitirdi
göðün yüzü karardý
bak elinde bir avuç bulutcuk
derin bir geceden iniyor damlacýklar
yanaklarýndaki gamze mi
krater mi
silme gülsüm silme
kýzýlcýk dökme mendiline
göçleri kaldýrdý yataðýndan kimsesizliðe
bu þehrin gözleri kuzguni
kaþlarýnýn arasý
acý kýþlasý
ah gülsüm
bu þehirde öyküler durup durup hep ayný yerden baþlar
bu þehirde bulutlarýn içinde göçler yaðar
her adým da yangýn
her adýmda ölenler var
gözlerin gülsüm gözlerin
gözlerin dicle olsa ne yazar
yangýna dönmeye görsün umut
okyanuslar yanar
ne desem boþ gülsüm, ne desem boþ
uçtu gitti adresler
bak etle týrnak arasý
býçak yarasý
ne dost buldun yanýnda ne de kardeþ
kalleþ kanatlarýn rüzgarýnda
çaktý kývýlcým
baþladý ateþ
yalnýzlýk dermansýz bir derttir sýrçanýn tarihinde
bu þehir umudun sefaleti
bu þehir külün bekareti
aðlama
sen aðladýkça kanýyor göðsüm
sus
gülsüm sus
Müsade Özdemir