Sen bu þehri tanýmýyorsun
ve sadakatsiz söylenmiþ sevda sözlerini
bütün yýldýzlarý toplayýp gidiyorsun
olanca karanlýða kilitleyip gecelerini
gecelere tutunmak zor
bunu sen de biliyorsun
n’olur bu gece Ýstanbul’da býrak gözlerini
hayat kadar zor
ölüm gibi kýsa güldük
mevsim bir taze bahardý
yaprak yaprak döküldük
sen bu þehri tanýmýyorsun
pencerelerinden hüzün solur evler
giyilmeden kana bulanýr gelinlikler
ve sevdanýn büktüðü boyunlar bilirim
…………………………………………..
þehri bir ucundan yakýp gidiyorsun
yanarým Ýbrahim deðilim
ölüm ile sevdayý denk düþürdü çerçiler
ustaysan sönmüþ ruhumu yandýr
yýkýlýr papatya falýndan köprüler
yokluðun ki bir tufandýr
sen bu þehri tanýmýyorsun
var git
çöl ortasýna buzdan þehirler kur
istersen güneþi geri çevir tepelerden
yalnýz gözlerin ýþýmalý ýssýz gecelerde
Bilali bir ses uyarsýn bizi yeter
sen ayrýlýðý tanýmýyorsun
ellerim dua çiçekleri gibi açtýðý vakit
n’olur al götür beni bu þehirden
leylalar gördüm Leyla’ya benzer
gördüm yaðmadan arta kalmýþ bedenleri
al götür beni ,bu þehirden
üryandýr sevgileri
Abdulkadir KORKMAZ