gel diyorsun, anlamýyorsun mevsimler deðiþirken birer birer ömrümde deðiþtim bende o zamanlar sana koþmak ve gülüþüne adanmýþlýðým cahil cesaretiymiþ çocuk kalbimin dalýnda henüz yeþildim, hamdým sabahýn aynasýnda kamaþmýþtý gözlerim
/sen bana gitmek için gelmiþtin, görmedim/
dönüp yeniden, benim dallarýma konacaðýný bilmeden bitmemiþ bir resim gibi býraktým kenara koydum seni ve o resme baþlamamýþ saydým kendimi
sen dumanlý bir hayâl ýþýðý olmayan bir renk oldun zamanda kendi suyunu tüketen dereydin göðe çýkýp buharlaþan suda
hiç bir þey vazgeçilmez deðilmiþ oysa insanýn kendinden baþka
ilk gençliðin saflýðý ihaneti tanýmamýþlýkla hayâllerden inþâ edilen olguda devâsa görürmüþ insan karþýsýndakini o hastalýklý ruhla
gel diyorsun, anlamýyorsun sen artýk benim için camlarda vurmayan sabah gelmeyen gemi varýlamayan limansýn ö l ü s ü n sözün özü ö l ü l e r büyümez ki
Hâdiye Kaptan (c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.