DÜŞ BAHÇESİ

gelip sýðýnmýþlar buraya
iki göz bakla oda, bir küçücük mutfak
banyo, tuvalet bir arada avluda
o kadar büyük hayâller
sýðar mý bu derme çatma çatýya

baba kâh çalýþýr, kâh çalýþmaz
anne kadýn, el iþi yapar oraya buraya
yerleþtirip azar azar umudu aþ tenceresine
piþirip sunar her seferinde
her seferinde mavi bir gökyüzü taþýr yüzünde

çocuklar doymaz onun verdiklerinle
oðlan bisiklet, kýz süslü giysiler ister
yok demez hiç kadýn
‘olacak’ der, gelecek onlarýn da mevsimi
çocuklar avaz avaz /sabýrsýz
varsýn olsunlar, çocuk onlar
o gün geldiðinde nasýl olsa unuturlar geçmiþi

teneke kutularda çiçekler yetiþtirir kadýn
umut çiçeklerini sever, okþar her gün
elbet onunda bir gün
küçük bir bahçesi olacak
þöyle, sýra sýra güller karanfiller dikecek
geçip karþýsýna seyredip
iþte gördünüz mü? diyecek
sonra, bir köþeye biber,domates patlýcan
dýþardan almaya yok ki gerek

yýllar, yýllarý kovalar durmadan
tamam olur, gelmiþtir artýk vakit
düþüne düþer þimdi düþ bahçesi
öyleyse, kalkýp yapmalý þimdi

gökyüzünden
bir buket çiçek düþer göðsüne
yüzüne iner, o muhteþem gülümseme
girer yýllardýr beklediði o düþ bahçesine…

Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: