Nelida’ya Mektuplar
uykular gelirdi gözlerine
ve giderdin baþka dünyalara
çarþafýn beyazýnda aklaþýrdý sevgiler
içi boþaltýlmýþ pamuk yastýktý yüreðin
mutluluða uyanamadýðýn
ve yerine býraktýðý
buruþuk vedalarda
kaðýttan kadýnlar solar
kendine söz olan
mektuplar yazardý.
düþlemek ne güzel yazlý yollarý
uyku hali bu
ne çýkarsa hayra yoraný olmalý…
sen zamanýn rüyasýndasýn Nelida!
gözlerin ve yüreðin ayrý yerlerde
dudaðýndan silinen adý anýmsýyorum da
saçlarýndan kýsaydý aþk
yollardan uzun
kristalleþince gözlerinde damlalar
üþüyünce yüreðin ayazda
sokaklar ýssýzlaþýr
caddeler yanardý.
ya sabahlar kadar beyaz
ya da kavruk baþak tarlasýydý tenin
inceydi ruhun
alýngandý bakýþlarýn
ve pelür kâðýttý düþler
hayalleri benzer
yollarý ayrýlýr sadece kaderlerin.
tavýnda topraktýn bereketli
göðüslerindi sulayan kuraklýðý
bin bir çeþit dað çiçeði açardý yanaklarýn
anaçlýðýndýr senin bahar
doðurgan ve edalý.
kâðýttan kadýnlar buruþunca
çiçekleri de küser evlerin
taþlýk yollarda kalýr neþeli sesler
lambalarý yanmaz odalarýn
kapanýr perdeler
bað bozumudur kadýn giderse
þarap kokusudur burukluk
zamanýn sarhoþluðudur yalnýzlýk.
ýslanýnca gözlerin aþk ertesidir yaðmur
fýrtýnasý susmuþtur yerle göðün artýk
nefes alan yerin direðidir sýzlayan
ruhunda alaca bir karanlýktýr yarýn
Nelida!
bu uykular sebepsiz deðil
içine çeken kör bir kuyudur hayal
sen kýrýþýrken
anýlar yerine çoktaan kurulmuþlar
hayýflanmak;
yüzü ütü tutmaz
penceresi kýrýk cam
sisle örtülü bir þehirdir
gözleri tavana bakan…