denize dökün beni
yaþarsam ayýp olur kuþlara
gömleðimde gül lekesi
sol cebim onlarca mektubun adresi
denize dökün beni
kýraðýlar düþerken serin bir sabahta
kimse görmeden
ki bunca yýl nasýl yaþadýysam öyle
kimse bilmeden
yasaklar yetmeyip kitaplar yakýlýrsa
çekmecemdeki kurumuþ çiðdemleri de yakýn
onlar ki tarih kokan birer ayazma
bir þiir okunmaz olunca
lânet olsun, söylemesi bile zor
bir þiir okunmaz olunca
denize dökün beni
dua ettim, kimse görmedi
emine demirci/bursa
30.12.2008