ÇOCUKTUM...

Çocuktum,
Henüz kaç yaþýnda olduðumun farkýnda bile deðildim.
Omuzlarýna, sarýp sarmalayýp,
Tertemiz ruhumun tüm safflýðýný vermiþtim.


Çocuktum,
Giderken ellerime verdiðin,
Gölgelerinden sýyrýlmýþ ruhumdu.
Karanlýðýndan korkan ruhumdu artýk...


Çocuktum,
Bilemedim, emanetime bakamayacaðýný.
Ýtiraf edemedim gerçekleri kendime...


Çocuktum,
Büyüdüm ,
Büyümemem gerekirken, ben sana inat büyüdüm.
Sana inat kin dolu þiirler yazdým hep sana inat..


Büyüdüm,
Gölgeleri silinmiþ ruhumu, yeniden büyütüm,
Yeniden alýþtý karanlýklarýn pýrýl pýrýl gölgelerine,
Yine öðrettim ona sensizliði,
O tekrar ezberledi sessiz geceleri...



Sosyal Medyada Paylaşın: