KaR BeYaZ
Kar tanesinin avuçlarýma düþüþünü izliyorum
Kahkahalar atarak eriyor her biri
Avuçlarýma sýcak sularýný býrakýp gidiyorlar,
Tüm acýlarýn üzerine yaðmaya...
Beyazýn mükemmelliðini hatýrlatýyorlar bir kez daha
Birkez daha siliveriyorlar solmuþ resimleri aklýmýzdan
Solmuþ geçmiþimizi birkez daha süpürüyorlar bedenimizden....
Gözyüzünün rengini býrakýyor saçlarýmýn her teline
Her telinde saflýðýn rengi var þimdi.
Arkasýnda býraktýðý rüzgarý,
Geriye dönmemek için kullandýðý besbelli...
Beyazýn prensesiyle anlaþmýþ gibi,
Yaðmaktan hiç býkmýyor burkulmuþ yüreklere.
Çocuklarýný hiç düþünmeden býrakýyor,
Yabancý ellere,
Hiç düþünmeden,
Titizlikle söylenmesi zor kelimelerin
Baþ ucuna serpiyor tüm tohumlarýný...
Ve mutluluklar þehrini ardýnda býrakýp
Baharýn geliþini bekliyor bizimle birlikte..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.