Gitmek mi...? Kalmak mı...? Asıl istenilen...

Ýkimizde gitmiþtik oysaki;
Çýplak bir güneþin karþýladýðýný sandýðýmýz tarafa döndük yüzümüzü
Asýrlýk yalnýzlýklarýn,huzursuz sessizliðinde boðulur sandýk hýçkýrýklarýmýz.



Kaybolmayý umuyorduk gözlerinde bir yoksulun.
Unutulmayan þarkýlarýn yazýlmasýna ilham oluruz sanýyorduk.
Üzerimizde, tarihin tozlu raflarýndan kalma gibi duran mutluluðu,
Tarihe yazarýz sanýyorduk.


Saçlarýmýzda yeni tanýþtýðýmýz rüzgarlarýn,
Kasýrgalara dönüþeceðinden haberimiz yoktu henüz,
Hüzün vermiyordu hiç bir sokak köpeðinin açlýðý.
Üzülmüyorduk doðmadan ana rahminde ölen bir bebeðe.


Turnalarýn göç ettiði ülkeleri merak etmiyorduk.
Habersizdik yas tutan sevgililerin,
Geçip gitmeyen yalnýzlýklarýndan.


Ýkimizde gitmiþtik oysaki;
Yýllar geçmiþ üzerinden çekip gittiðimiz yollarýn.
Bak!!! Ellerinin izi yok artýk yüzümde.
Kýzýl ufuklara da benzetemiyorum güzelliðini.


Baþka dert istemediðimden, yalnýzlýðýmýda seviyorum artýk.
Yorgunluðuma bakma,tek nedeni yokluðun deðil
Kýrgýnlýðýmýn parçalarýný toplamadým henüz.
Kýzmýyorum artýk gidiþine.

Ýkimizde gitmeyi seçmemiþ “miydik”.




K.KALAÇAY
15.02.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: