Sen Yoksun

Her zamanki yerimdeyim,
Bilirsin neresi olduðunu,
Odamýn köþesi,
Penceremin kenarý.
Biliyorsun,
Kar yaðsýn istemiþimdir hep,
Seninle yürümek karýn altýnda,
Þu an kar yaðýyor,
Ama sen yoksun.

Her yer bembeyaz,
Þehir tüm pisliklerinden arýnmýþ sanki,
Keyifle izliyorum
Bir kar tanesinin süzülerek
Bahçemdeki nar aðacýnýn dalýna konuþunu,
Sonra yine buruluyorum,
O kar tanesi sen olsan,
Yanýma konsan diyorum.

Bu güzel sabahý,
Dünyanýn en güzel þeyinden,
Gözlerinden mahrum geçiriyorum,
Bu bembeyaz sabahta,
Gözlerim seni arýyor,
Ama sen yoksun.

Aralýyorum hafiften pencereyi,
Yüzüme çarpýyor sabahýn ayazý,
Yakýyor suratýmý,
Acýtýyor,
Ama þiddetli deðil acýsý,
Sensizlik kadar.

Arýyorum, açan yok,
Mesaj atýyorum, cevap yok,
Göz yaþlarým akýyor, silen yok,
Caným açýyor çok,
Sen yoksun.

Bahçemdeki
Yazdan kalma bir gül dalý takýlýyor gözüme,
Bir an konuþur gibi oluyorum onunla,
O gelsin açacaðým diyor,
Koltuðuma damlýyor bir damla gözyaþý,
O gelsin dineceðim diyor.

Sensizlik dokunuyor bu evde bana,
Dýþarý atýyorum kendimi,
Tek baþýma,
Yalnýzlýðýmla yürüyorum sokaklarda,
Gözlerim doluyor,
Yanýmda seni arýyorum yine,
Ama sen yoksun.

- Doðukan ÝÇÝL -
28 Aralýk 2008
07:50 / Balýkesir, Savaþtepe

Fotoðraf: Hüseyin ÝÞERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: