SEVDASIZ ZAMANLARA MAHKUMUM
Ne olsam tükettin beni…
Ben ateþ oldum sen su
Külleri yanýyor içimde artýk
Ben hýçkýrýk oldum sen avuntu
Gözyaþý donuyor gözümde artýk
Ne kadar gerçeksen o kadar yalandýn
Kendini hep imkansýzlýðýna inandýrdýn
Sen zamana ihtiyacýn olduðunu söylerken
Benim sana muhtaçlýðýmý çiðneyip gittin
Beni sevdasýz zamanlara mahkum ettin
Ben aþk oldum, sen tükettin…
Ne olsam tükettin beni…
Sen benim her þeyim olmuþken
Ben senin için hiç yoktum
Benliðim ayak izlerinde kaybolmuþken
Sen bana bir adým atmaya korktun
Korkunun bedelini hep ben ödedim
Her saniye biraz daha yalnýz kalan aþkýmý
Paslanmýþ býçakla yüreðime iþledim
Ve sen hep uzaktan seyrettin
Ben biz oldum, sen tükettin…
Ne olsam tükettin beni…
Hayatta olmakla olmamak arasýndayým
Yüzümü kayýp ilanlarýnda ara
Yaþamla ölümün ortasýndayým
Bil ki kapanmayacak açtýðýn yara
Beni senin olan her þeyden mahrum ettin
Ellerin…saçlarýn…gözlerin…
Ve beni sýðdýramadýðýn taþ yüreðinle
Ben sen oldum, sen tükettin…
EMRE AKTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.