İLK YAR/A...

Herkes birbirine ayný soruyu soruyor;
O’nu unutabildin mi?
Çoðu ayný cevabý veriyor;
Unutamadým...

Unuttum diyene kanma, yalan söylüyor
Seni bilmem ama ben hiç kimseye
O’nu unutmanýn mümkün olmadýðýný
Anlatamadým...

Sahi, nedir unutmak?

Evinin anahtarýný koyduðun yeri unutabilirsin mesela,
Ya da alýþveriþten döndüðünde “yine ekmek almayý unuttum” dersin,
Çok deðer verdiðin bir arkadaþýnýn doðum gününü unutur,
“Nasýl unuttum” diye kendine küfredersin.
Ne söyleyeceðini unuttuðun zamanlar da olur,
Hani “dilimin ucunda” dersin.
Belki saatlerce düþünür, söyleyemezsin...

Ben farkýndayým ama
Sen hala, unutmak için çabaladýkça
Bunun, O’nu daha fazla hatýrlatmaktan baþka
Hiç bir iþe yaramadýðýnýn farkýnda deðilsin...

Artýk içini acýtmýyordur mesela
Eski günlerdeki gibi gülebilirsin
Kaybettiðine de üzülmüyorsundur artýk
Hatta “O” beni kaybetti bile diyebilirsin
Baþka biri de olabilir hayatýnda
Belki yeniden seversin, sevebilirsin...

Ama kiminle yaþarsan yaþa
Ne kadar mutlu olursan ol
O’nu aklýndan tamamen sökemezsin...

Þimdi “O” kim diye söylenip
Kendini de kandýrma boþu boþuna
Asla unutulmaz o ÝLK YAR/A...

Emre AKTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: