karlý bir sapakta önce þiirleri vurdular
gök geceye dökerken sulu sepken kuþkularý
mor bulutlar
kýrmýzý ýþýklarda durdu
düþünceler tutuklandý
ve kaç yýl kaldýk o zindanlarda
façalandý yüzümüz
acýnýn kelepçeleri takýldý
bileklerimizde kaldý izleri
alnýmýzdaki küse dair
ömür;
gümüþ tabakalý sükûttu
altýn diþli gülüþtü
dudak çukurlarýmýzda…
kurudu yontulaþan yüzümüzde damlalar
çünkü; içimize öðretmiþtik aðlamayý
rutubete alýþýklýðýmýz
aþýklýðýmýzdan…
suskunluk ölmektir tek kurþunla
yasta sözcükler örtülür üstüne
lambalarýn karla kavuþtuðu yerde savrulur
yeni yýl renkleri
rüzgâr ellerimizde yanarken
atýlan her adým biraz susar
biraz boþlukla yürür
içindeki hediyesi ayaz bir türküdür
sazý kýrýðýndan…
kendimizi kaçýrdýk düþ yuvalarýndan
kar beyaz
gök kara
anlýyoruz ki pamuk tarlasýnda yetiþmiyor sevda
çýkmaz sokaklarda
kaç yýkýk evin bacasýydý nefessiz kalýþýmýz
i mgeler kirlendi çamurlu yollarda
siyahtý hüzün
ve ne çok doðurgandý
aynasý kesik
ebesi kayýp dünya…
deli bir at
nasýl koþarsa dört nala
yelesine taktýðý kahýrlarla
kýrýlýrsa bir ayaðý yaþamýn
atlarý da vururlar!
nalý eskimiþ hayata ne çaksan çýkar
soyunun eksik düþ kuþkularýndan
s/özü giyinme gerçeðidir zaman.