HER ŞEY SEN
parmak uçlarýmdan damlayan
kederle yýkanmýþ mýsralar
fazla güzel bir kýz için
kýsýk gözleriyle çýplak gökyüzüne baktýðýnda
saydam güneþin ýþýk yaðmurunu
tel tel þehrin üzerine indiren kýz için
baygýn kokulu çiçeklerin süslediði
yalnýzlýk bahçemde
her teli ateþten bir baðlamadan yayýlan
görünmez müzik dumaný
senin resmini çizerken gözlerimin önüne
tarifsiz ankara yolculuðu geliyor aklýma
bu gece 22:00 de ayrýlacaktýk bu þehirden
nefesinin sýcaklýðýný üzerime ufalayan
bu kavurucu yaz akþamýnda
ayrýlýyorduk bu þehirden
sabaha kadar uyumamak için
söz veriyorduk birbirimize
ama sen yavaþ yavaþ ölen deniz gibi
baþýn omuzuma düþtüðünde
uyumamak için direniyordun
ben saatler dursun
bu yolculuk hiç bitmesin istiyordum
her güzel þeyin nihayete erdiði gibi
bu yorgun yürüyüþün son nefesine yaklaþtýðýmýzda
sen yeni doðan bir güneþ gibi
yavaþ yavaþ uyanýyordun
gözlerinden etrafa savrulan ýþýk tozlarý
bambaþka bir hava katýyordu baþkente
buðulu bir karanlýk halka halka daðýlýyordu
ve artýk yollar ayrýlýyordu
bu ayrýlýk bile içimde siyah bir yelken açmýþtý
sensiz attýðým her adýmda
ayaklarýmýn altýndaki sanki beton deðil
güneþin titreþen sýcaklýðýyla buharlaþan
sonu görünmeyen bir su çölü
ben seni düþünürken
þehrin kulaklarýmý týrmalayan
sinsi uðultusunun sessiz serpintileri
uzak bir trenin sesini dinler gibi
tekrar seni çiziyordu gözlerimin önüne
mani olmuyordum olamýyordum
her þey seni getiriyordu gözlerimin önüne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.