Issız Gölge

Gidersen yýkýlýr bu kent kuþlar da ölür
Bir tufan olurum sustuðun her yerde

Ahmet Telli


sessiz çýðlýðýný astý
hýçkýran iskeleye
ýssýz bir gölge
gitgide uzaklaþan gemiye
býrakarak sýzlayan yüreðini...


köpüren dalgalarla
kýyýlara vurdu ölgün anýlar
kanadý tüm sözcükler dilinde
kanadý kederle çýrpýnan deniz…


mavileri yaran bir kanat
kaybolurken ufukta
üþüyen yalnýzlýðýn yaðmur sesi
suskunun çýðlýðýna karýþtý...


göðü istila eden kurþuni bulutlar
heyula gibi çökerken üzerine
gözyaþlarý
avucunda aþk çizgisini parçaladý


süklüm püklüm martýlar
kuytulara sýðýnýp
azalan mavilere
çoðalan kederle baktýlar


kan çanaðý gözlerinden süzülen
düþler kýzýl sularda boðulurken
soluðunda ayaz
sesinde fýrtýnayla
karanlýða doðru uzaklaþtý...









Sosyal Medyada Paylaşın: