Kelebek Öpücüğü

sensizliðin mevsiminde hasret biriktirdi gözlerim
yüzümde unutulmuþ izleri yaðmur saklarken…
nefesinin gül gölgesi þimdi çok serin
derin bir iç çekiþle serpildi güz bahçeme
gözlerimde hasat zamaný ince bir hüzün...


eþikte býraktýðým sevinçler yitik
hayaller süklüm püklüm
eksik bütün harfler
unutulmuþ sözcükler boðazýmda düðüm
zamanýn yorgun kapýsýnda
gündönümü fýrtýnasýna teslim ellerim...


solmaya yüz tutmuþ hanýmeli kokusu
neden burnumun direðini sýzlatýr þimdi
patika yolda aðaçlar þemsiye. karanlýk bir tüneldeyim
ayrýk otu sarmýþ sütü kesilen inciri
can eriði dallarýnda fesleðen kokulu el izlerin...


içimde hep o eylül ikindisi gidiþinden rehin
eksilen gülüþümü yaðmura sarýyorum sessizce
poyraz aðzý yüreðim…


zaman sarkacý boþlukta sallanýrken
ne yýllar acýný örtebildi
ne hasretini dindirdi.
haziranda sular yükselirken
gideni uðurladý feryat figan kanadý kýrýk serçe
fasýlasýz yaðmurlar altýnda kimliðini unuturken mevsim...


bir seher vakti taze demli çay kokusu kapýmý týklatýrken
güneþ olsun üþüyen yüreðime kelebek öpücüðün
kifayetsiz kalan sözümü ah ateþi sararken
sakla beni sesinin billur ýrmaðýndaki bir ninniye
emaneti teslim etmeden önce, anne!



Deðerli yorumuyla þiirime can veren saygýdeðer dost Mustafa Zorla Beyefendiye teþekkürlerimle...


Sosyal Medyada Paylaşın: