cebimde kýrýk sözlerim ayrýlýktan rehin ellerimde belli belirsiz çizgiler kývrýlmýþ iki büklüm penceremde hüzün yapraklarý kirpiklerime teslim…
ne çok sis biriktiriyor gözlerini kýrpýþtýran bu kent halsiz zihnim dürtüyor unutulmaya yüz tutmuþ hayalleri zaman sessiz bir nehir gibi akýp gidiyor gözlerimden…
bulutun sýrtýnda jokey rüzgar tozu dumana katýp deviriyor anýlarý kýrýlýyor ince ruhumdan bir dal göðüs kafesimden firar ederken kuþlar...
zaman bürünürken silik renge kader çizgisi kopuyor inceldiði yerden kan aðlarken ufuklar batan güneþe kaç bin yýldýz selama durur acýlar içinde ateþle!…
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.