Ey Tabib

ey tabib yaralý gönlüm kan aǧlyýyor,
insaf bir ilaç verde dinsin þu kan!
al neþteri bak bakalým gönlüme,
nereden çýkýyor bu isyan.
hatýrlat yüreǧime yormasýn kendini,
bilinmez akýbetler içinde,
çeksin kendi bendini
dolup dolup taþar bilmem ki neden,
ey tabib bir acý geliyor içimden,
al neþteri bak bakalým görecekmisin bir þey!
varmý görünürlerde umuda isyan,
Toroslardan, Ilgazlardan serinlik saçan,
belki ferahlar yar bir dokunursa ona…
yada ölmek olsun sonu sevda yarasýndan
kurtulmayanlara…
mezarýmýn üzerine dut, incir ve
kiraz aǧacý diksinler,
ama derdime derman bulunmaz ise
beni yarin zehiriyle öldürsünler,
ey tabib sen vijdansiz mýþsýn ki
çare bulmuyorsun benim derdime,
madem böyle yapacaktýn,
al þýrýngayý zehirle beni
aþkýn çocuǧu sevda iǧnesiyle…

13.12.2008, Frankfurt am Main, sabah saat 05:20’de evde
Sosyal Medyada Paylaşın: