Yaz Dedi Tanrı II

Ne düþünüyorsun Tanrý’m
Tanrý’yý
Ama... Senden baþka Tanrý yok
Bir diðer Tanrý olmamasý bunu düþünmemem anlamýna mý gelir? (!)

Yaz dedi Tanrý; Tanrý’dan gizli þiirler mesela / kafiyesiz olsa da olur
yazarým dedim

Çok sesliliðinde hayatýn
herhangi bir ölüm sessizliðine bürün
sus susabildiðine
ya da konuþ
haykýr hatta
kes at sustuklarýnýn kemikleþmiþ dilini
en çok isyan et
ölümüm mor rengine ne de yaraþýr isyan

Yaz dedi Tanrý; Aklýndan bir Tanrý tut mesela / karesi ikiye bölünebilsin
yazarým dedim

sorularý cevaplardan çýkar
oluru olmaza böl
varlýðý yoklukla topla
kalaný gidenle çarp
elde var bir yarý Tanrý / bir yarý ölü
her þeyi hiçlere ayýr, býrak
dillenirken yalanlar
demlensin gerçekler
yaþama öl,
ölüme yaþa
sebebin sonuçsuz,
suçun cezana denk (!)

Yaz dedi Tanrý; Tanrý’dan kaç mesela / görmezden gelsin, eli kolu baðlý
yazarým dedim

yorgun martýnýn uçmaya kalan son umudunu kýr
melekleri göm topraða
kopar kelebeðin kanadýný
söylediðin þarkýyý vur notalarýndan / aðzýn dilin kan revan
þahlanýrken gölgeler
müstehzi bir kahkahaya tutun, çýk
dizlerine kadar girdiðin günahtan
aç gözlerini ölümün
yaklaþtýðýný bilmezken Tanrý’ya
ve Tanrý içten içe sokulurken sana
ölüm sana ayný gözle bakmayacak
kendi ölümünü kendin yaz.

Yaz dedi Tanrý; Tanrý’yý inkar et mesela / kimse bilmese de olur
yazarým dedim

diyalektik bir sancý sarmýþken bedenini
sonlarý baþa sar
kapat güneþin ýþýðýný
ay tutunsun avuçlarýna
söndür yýldýzlarý parmak uçlarýnla
alaþaðý et dünyayý bir tekmeyle
hayatý sýk, posasýný kaldýr at çöplüðe
ölümse ölüm
tut çýkar ruhunu içinden
bitsin bu esaret
bedenin
ilk gün kadar güzel
saçlarýn tel tel
dudaklarýn þarap tadýnda
ve belindeki gamze ...

Yaz dedi Tanrý; Müptezel bir Tanrý yarat mesela / ölümlerden beðendiðin ölümün kaburga kemiðinden
yazarým dedim

pervasýzca seviþtiðin cümlelerinden bir Tanrý doður
göðüslerinden taþan damýtýlmamýþ cerahatle emzir
büyüt gölgesine sýðýnabileceðin kadar
haritada olmayan karanlýk kentin
akrebin vurmadýðý saatinde
tüm Tanrýsal apoletleri düþür
ve zamanýn olmadýðý o yerin þuursuz gelgitinde
Tanrýlýðýný unutan þaþkýn bir Tanrý yarat
gururlan eserinle
kutla kendini yahut kutsa ...

Yaz dedi Tanrý; Tanrý’yý söyle mesela / konuþmasan da olur
yazarým dedim

Tanrý oku dedi,
anlamadýn
okumadan yazamazdýn
hayat okunur, ölüm yazýlýr
ve unutma herkes kendi ölümünden sorumludur ...

Yaz dedi Tanrý

yazdým !

Yaz dedi Tanrý; yazdýklarýný sil mesela / izi kalmasýn
silemem dedim

Sil dedi Tanrý

silemedim !

Yaz dedi Tanrý; gülümsedi

Ya ben Tanrý deðilsem

. . .

Ne düþünüyorsun Tanrý’m
Tanrý’yý
Ama... Senden baþka Tanrý yok
Kendine baktýðýnda gördüðün Tanrý deðil midir? (!)

Dilek Akýn - Yaz Dedi Tanrý / Yazdým ’08
Sosyal Medyada Paylaşın: