Yedi Numaralı Bahar Şiiri

göbek baðýmýzý kesse de ayrýlýk denen illet
aþk doðum lekesi yüreðimde / silinmeyecek

izi duruyor bakýþlarýnýn çatlamýþ duvarlarda
ne zaman gözgöze gelsem
içimde titreyen bir yangýn
gözyaþlarýmýn deðdiði yerleri yamalarken anýlarla
biliyorum;
fesleðen kokusu deðil ki bu / kokundan tanýrým seni

hatýrlar mýsýn;
alelacele çýkar evder terliklerle
göðe açardýk kollarýmýzý yaðmur vakitlerinde
sen serseri mayýn, ben çirkin ördek yavrusu
sýðmazdýk hiçbir masala

bulutlarýn rengini sorardýn
beyaz desem gülerdin, siyah desem üzülür...

yazlarý hüzün arasýnda mutluluklar
kýþlarý zulamýzda hayallerle geçirirdik
en çok baharlarý severdim
kýr çiçekleri arasýnda bir þiirle geliþini
çok isteyince kaymayabilirdi yýldýzlar
yaprak dökmeyebilirdi sonbaharda aðaçlar
ve ayrýlýk olmayabilirdi sevdalarda
hayata ses tellerinden tutun demiþtin birinde
sessizlik çöktüðü zaman ölüm gelir

Alaturi De ingeri dinliyorum / ruhumu dinlendiriyor
karanlýk emzirirken geceyi
bugün dediðim de dün olmuþ
akreple yelkovan randýmanýnda
ruh nasýl dinlenir diye içleniyorum
bir yandan yokluðunun ayak izlerini süpürürken
darmadaðýn hayallerimizi topluyorum
aynalar da olmasa hatýrlamayacaðým kendimi
ruh halime uygun þiirler giyinmeliyim
çaðýrmadan çat kapý gelen arsýz bir misafir sensizlik
aklý sýra gittiðine ikna edecek beni
bilmiyor;
alnýmdan öperdin gidecek olsan
kapý gýcýrtýsý - fare týkýrtýsý deðil ki bu / ayak sesinden tanýrým seni

iki ters bir düz ördüðümüz düþlerle giydiriyorum sensizliði / üþümüyor
gittiðini söyleyenlerin hepsi düþerken kelimelerimden
papatyalar arasýna iliþtirdiðin þiir
dimdik duruyor karþýmda
biliyorum;
rüzgar deðil ki bu yüzüme vuran / nefesinden tanýrým seni

ay kaþlarýný çatmýþ, bakarken sorgularcasýna
tek failidir tüm çaresizliklerimin
yedi numaralý þiir;
gitti diyenlere inandýðýn gündür
asýl gittiðim gün ...


Dilek Akýn

Laura ve Denis’e / Romanya’dan Kalanlar - Aðustos’ikibinyedi





Sosyal Medyada Paylaşın: