Sen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, kanlý gelinliðiyle bir gül, intihar eder içimde. Koynunda yapraksýz kuru bir dal hýþýrtýsýdýr zaman, ve topraðýnda bir yaðmur çisesi, gelincik göðsünden. Sýnýrsýzdýr parmaklarým dokunuþunda buzdan beyaz satýhlara, ve tenhasýzdýr rüzgarýn dile gelmesi, ve vermek ne garip þeydir Azrail’e yüreðimin sesini.
Sen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, sadakat silahýna kuþanmýþ bir militan, intihar eder içimde. Oysa takvimsiz mevsimlerin her hali bahardýr, ve tomurcuðunda sahipsiz meydan okuyuþlarý zamanýn, kahrolmak ne menem þeydir oysa, sýcaklýðýný saklarken hala o kanýn.
Sen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, kirli sakalýyla yeþillerine müptela bir adam, intihar eder içimde. Baþýnda seyrekleþen saçlarýna inat, büyür, pencerenin buðusunda en siyahi harfleri alfabenin, ve bir fatihadýr yükselen, doðurgan zamanýnýnda bu acüzenin. Oysa sana koþan karanfiller büyütmüþtü yapraksýz dallar. ve ellerinde ýslak ve karanlýk sinmiþ bir yemenidir hüzün. Oysa kahrolmak ne beter þeydir, aðlamamak adýna, kapanýrken yeþil kiraz iki gözün.
Engin Badem -acemiþair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.