Avuçları kirlenmiş bir çocuk kadar; çocuk oluyorum bu gece
anjel
Avuçları kirlenmiş bir çocuk kadar; çocuk oluyorum bu gece
Zamanýn en sarhoþ halindeki ezgilere,
tanýk oluyordu dünya.
Dünya, bir kuytuluktaydý ve gizler gibi saklýyordu kendini.
Var olan yankýlar, alýp götürüyorlardý tüm düþleri.
ve geride bir tek bu þehir kalýyordu yalansýz.
Bir gündüzün her zaman ki akþam oluþuna tanýk olurken,
bedenim bir yerlere taþýnýyordu.
Karþýlaþmayý bekleyen iki aþýk oluyordum,
;sonra karþýlaþmýþ ve yýkýmýný ta þimdiden gören,
bir devrimci oluyordum…
Kendini asmasýný da bilen gerektiðinde.
Her þey oyunun gerçekleþmesini beklediði perdesinde geçiyordu.
Yaþadýklarým,
O duygular,
Gerçekleþmek zorundaydýlar.
Ben kimdim?
Bir gerçek kadar yiðit mi?
öyle miydi gerçekten?
yoksa görmek istediðim þeyler miydi sadece onlar…
Sabahsýz kaç çoðalan düþlerdi okuduðum,
Hiç bilmiyorum?
çok tuhaf biliyorum,
;ama yazýlmasý gereken bir þeyler vardý dünyada…
Ve sen o þeylerden sadece bir tanesisin.
Gök, zamansýz bahar gibi asýp gidiyordu kendini
bana ona bakmak kalýyordu geriye,
sonra diðer þehirlere göç etmek ve yalnýzca yalnýz,
sonbahar sabahlarýný toplamak kalýyordu bana.
Sonra, bir ülke yaratmak geçiyordu içimden,
bir ülke ve bir tanrý kadar kutsal saymak istiyordum kendimi.
Sonra sadece kendimi solumak istiyordum gecede,
sadece ben solumak istiyordum
ve sonra bitmesin istiyordum, çoðalan bu hüzünler.
ne varsa tüm her þey, bitmesin istiyordum.
Ýþte, böyle böylesine bir þiir yazmak geliyor içimden,
böylesine büyümeyen ve büyümesini istemediðim bir þiir yazmak,
geliyor içimden…
Bu gece.
Yazýyorum.
Böylesine ülkesiz
Avuçlarý kirlenmiþ bir çocuk kadar,
Çocuk oluyorum bu gece.
Avuçlarý kirlenmiþ bir çocuk kadar,
Çocuk oluyorum.
Böylesine çocuk oluyorum iþte,
Avuçlarý kirlenmiþ bir çocuk.
Diyarbakýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.