Yaralı Yüreǧim

hasret gibidir ihanet,
saklýysa eǧer bir nankörün yüreǧinde
kar etmez senin sevgin,
akýp gider, buharlaþýp kaybolur
kendi içinde…
birde akarsa yüreǧine bir gaddarýn,
mutluluǧa karþý savaþ acan bir cellatýn
gönlüne düþmüþse
ne önemi var, senin sevginin
aǧlamýþsýn, yýrtýlmýþsýn, ölmüþsün,
büzülmüþsün, kann akýyorsa da
yüreǧinden, kim bilecek,
birini sevdiǧini içinden…
sen umutla ve temiz hayallerinle,
çifter atlarken merdivenleri,
öbürü düþürür bir tekme ile seni geri,
ukalaca, egoistce aþaǧýlarsa da
sevginle dalga geçsede,
farketmiyor eǧer sen seviyorsan,
o bir gün “seni insane olarak,
kaybetmekten korkuyorum“ desede
yine bir tekme ile devirir seni,
kirlenmiþ ruhu ile…
sevdiǧini bilsede, çünkü
yelken açmýþtýr baþka ihanetlere de
yüreǧinde sevgiye direnen bir güçle,
ey sevgim, saygý duy þimdi
kendi kendine,
yaralanmýþ yüreǧinle,
unutma insan olmanýn erdemlerini
insanlýkta gizlidir her þeyin sihiri
neslin tükensede, öǧrenmelisin
ihanetlere karþý direnmeyi
ah sevdam ah, harabeye çevirdin sen
þu temiz duygularala seven yüreǧi.

24.11.2008, Bornheim Mitte, Frankfurt/ Almanya
Sosyal Medyada Paylaşın: